بحران آب در همه جهان بطور عمومی و در کشور ما بطور ویژه، جدیست. طبق برخی مطالعات علمی تا بیست سال آینده بسیاری از نقاط کشور #غیر_قابل_سکونت و تعداد زیادی از شهرهای بزرگ با بحران کم آبی بی سابقه ای مواجه خواهند شد، به نحوی که حتی احتمال تخلیه_کامل نیز دور از ذهن نیست.
راه حل های گوناگونی در حوزه ی آبخیزداری، اصلاح روشهای مرسوم در صنعت و کشاورزی، مصرف بهینه آب و سایر موارد مرتبط مطرح است، اما هیچ یک حتی وضع را به حال سابق بر نمی گردانند، چه برسد به بهتر کردن وضعیت و حل دائمی مشکل کم آبی.
اما راهی وجود دارد که سالها پیش مطرح و بنا به دلایل بسیار از دستور خارج گردید. طرحی به نام "ایرانرود ".
طبق این طرح قرار بود دریای #خزر توسط کانالی عظیم به دریای #عمان متصل گردد. بررسی جزییات فنی و عملی اجرای این طرح - که کاملا عملی و ممکن نیز هست- خارج از حوصله این نوشتار است، اما برخی نتایج بصورت کوتاه ذکر می گردد.
1ایجاد دو پهنه ی بزرگ آبی در #دشت_کویر و #کویر_لوت در نتیجه تغییر اقلیم آب و هوایی کشور و رفع مشکل کم آبی و خشک سالی برای همیشه.
2رفع کامل مشکل #بیکاری با تخمین اولیه ایجاد پنج میلیون شغل مستقیم و غیر مستقیم از آغاز اجرا تا مرحله بهره برداری.
3ایجاد بزرگترین مسیر #ترانزیت_آبی جهان با اتصال بزرگترین بازارهای تولید و مصرف جهان به یکدیگر، (روسیه و اروپا به کشورهای عربی، چین و هند)، و درآمد سرشار دائمی و بی نیازی همیشگی از نفت.
4 در اختیار گرفتن حق وتوی روسیه و چین با توجه به نیاز دائمی و غیر قابل جایگزین این دو کشور برای استفاده از مسیر ایرانرود.
5 دسترسی و استفاده از #پولهای_بلوکه شده ی نفت و سپردن بخشهایی از پروژه به شرکتهای خارجی به دلیل عدم شمول تحریم ها و...
آیا وقت آن فرا نرسیده که با طرحی بلند پروازانه یکبار برای همیشه به اکثر و حتی تمامی مشکلات سیاسی اقتصادی خود پایان دهیم؟ آیا به صرف بی سابقه بودن یا نگرانی برای فلان گونه ی ماهی و بهانه هایی از این قبیل میتوان از چنین طرح بی نظیر و مشکل گشا چشم پوشی کرد؟
(مسولیت صحت استدلال های این نوشته توسط نویسنده می باشد)
منبع
@waterse